Właściwe orynnowanie domu to połowa sukcesu. Dobrze dobrane rynny to gwarancja suchej elewacji, bezpieczeństwa i drożności całego systemu. Jak go wykonać, aby całość sprawnie funkcjonowała? Czym kierować się przy wyborze właściwych elementów instalacji rynnowej?
Orynnowanie — projekt i założenia systemu
Zanim przystąpimy do montażu orynnowania, powinniśmy przygotować jego projekt. Warto w nim uwzględnić:
stylistykę, gdyż dziś w aranżacjach domów dominuje styl minimalistyczny,
trwałość, uwzględniającą jakość wykonania, odporność na działanie wody i ciężar,
symetrię, która doskonale komponuje się z minimalizmem,
nowatorskie elementy, dzięki którym całość jest jeszcze bardziej funkcjonalna.
Wydajność systemu — co wziąć pod uwagę?
Projektując orynnowanie, nie można zapominać o jego zdolności do odprowadzania wody. Jest ona ściśle powiązana z powierzchnią zadaszenia: im dach jest większy, tym większą ilość wody trzeba usunąć. W przeciwnym razie grozi nam zalanie elewacji lub też przeciążenie instalacji rynnowej. Wydajność rynien (i rur odpływowych) jest zależna również od ich średnicy, a także od usytuowania. Ustawienie rury spustowej na środku i prostopadle do rynien pozwala na ich odciążenie, a także na zebranie wody z zadaszenia o powierzchni do 140 metrów kwadratowych. Oczywiście nie można zapominać, że powierzchnia dachu jest wprost proporcjonalna do kąta jego nachylenia.
Orynnowanie i jego elementy specjalne
W projekcie orynnowania należy uwzględnić jak największą liczbę wchodzących w skład systemu detali. Nie chodzi tu o niepotrzebną rozbudowę instalacji, lecz raczej o to, by jak najlepiej wykorzystać jej możliwości. W tym celu wprowadza się m.in. takie rozwiązania jak:
zaślepki,
koszyki spustowe (zapobiegają zatkaniu rur spustowych),
haki nakrokwiowe i doczołowe,
łączniki dylatacyjne,
narożniki uniwersalne,
rynny klejone,
kosze zlewowe,
odpływy, kolanka, rury spustowe, mufy itd.
Jak mocować rynny — podstawowe wskazówki
Rynny mocowane są na uchwytach przytwierdzanych do deski czołowej lub do specjalnych haków nakrokwiowych. Ich rozstaw powinien wahać się w zakresie od 55 do 60 cm. Rynny można łączyć za pomocą łączników dylatacyjnych, ale zaleca się to rozwiązanie jedynie w przypadku instalacji o długości od 16 mb wzwyż. Montując rynny, nie można zapominać o spadku, którego wartość to 1 – 3 mm na każdy metr bieżący. Następnym krokiem jest montaż rur spustowych, które stabilizuje się specjalnymi obejmami i mocuje w elewacji za pomocą dybli. Ich głębokość powinna być uzależniona od warstwy ociepleniowej budynku. Na koniec przygotowujemy odpływ. Jego funkcję może pełnić kanał burzowy, studzienka lub odrębny pojemnik na akumulowaną deszczówkę.
Jak widać, dobrze funkcjonujące orynnowanie to organiczna całość, która musi pracować niezawodnie przez cały czas swego użytkowania.
Najnowsze komentarze